Voor wie altijd zorgt – en zichzelf vergeet
Je zorgt. Je geeft. Je bent er voor iedereen.
Maar hoe vaak ben je er echt voor jezelf?
Zorgen voor anderen is mooi, zolang je jezelf niet verliest.
Toch gebeurt dat bij veel mensen – vaak onopgemerkt.
Je raakt moe. Je hoofd wordt vol. Je lijf voelt zwaar.
Alsof je adem ergens onderweg is blijven hangen.
Zelfzorg voor zorgdragers
Herken je dit?
-
Je voelt je verantwoordelijk voor andermans rust
-
Je denkt regelmatig: “Eerst zij, dan ik”
-
Je hebt steeds minder energie of zin
-
Je weet niet meer hoe je ‘uit’ moet zetten
Zorgen is prachtig, maar niet als het opbrandt.
Dan wordt het een patroon van vergeten – en dat begint vaak bij jezelf.
Een kleine oefening voor grote rust
Je hoeft het niet allemaal ineens anders te doen.
Begin met één moment van ruimte. Voor jou.
🧘♀️ Oefening: Terug naar jezelf
-
Ga zitten of liggen, met je handen op je buik.
-
Adem rustig in. Stel je voor dat je ruimte maakt – in je lichaam én je dag.
-
Adem uit met een zachte zucht.
-
Laat los wat je niet hoeft vast te houden.
-
Vraag jezelf: Wat heb ík vandaag nodig?
Een klein moment van aandacht kan veel openen.
Je hoeft het niet alleen te doen
Ruimte maken voor jezelf is geen egoïsme – het is zelfzorg met een groot hart.
Een lichaam dat ontspant, een hart dat weer klopt voor jou, dát is de basis van alles wat je geeft.
In mijn praktijk werk ik met mensen die jarenlang hebben gezorgd en geleefd voor anderen. Soms bewust, soms vanzelfsprekend. Met zachte vormen van beweging, klank en energetisch werk help ik ze om terug te keren naar hun eigen bron van rust.
Misschien is het ook voor jou tijd.
Zorg voor anderen is mooi. Maar niet als je jezelf vergeet.
Zet vandaag één stap naar rust – met klank, yoga of beweging.
NB: Lees de nieuwsbrief voor een andere benadering. Klik hier.
Reactie plaatsen
Reacties